เมื่อผมประสบอุบัติเหตุ จักรยานยนต์ที่ขับขี่ ถูกรถเก๋งชนทำให้จักรยานยนต์ล้มแล้วทับขา สรุปก็คือ ข้อเท้าด้านในซ้นขยับไม่ได้บวม นอกนั้นก็ถลอกนิดหน่อยไม่เป็นอะไรมาก ที่มากที่สุดคือเดินหรือลงน้ำหนักที่ขาซ้ายไม่ได้นี่แหล่ะ (เนื้อหานี้ เก็บไว้นานแล้ว ไม่ใช่พึ่งเกิดเหตุนะครับ แต่เอามานำเสนอ เพราะเป็นประสบการณ์ที่ไม่ได้เกิดกันบ่อยนัก โดยเขียนในช่วงที่เกิดเลยครับ)

ทีแรกกลับมาบ้าน ก็อาศัย ไถๆ ตูดไปเรื่อยๆ ยังไม่ได้คิดอะไร แต่ก็รู้สึกได้ว่าลำบากพอสมควร วันรุ่งขึ้นภรรยาเลยไปซื้อไม้ค้ำมาให้ ก็ทำให้เดินเหินได้สะดวกขึ้น แต่ก็ลำบากอยู่ดี เพราะไม่ถนัด

จากการหาข้อมูลทำให้พบว่าค่อนข้างใช้เวลานานพอสมควรกว่าอาการจะหาย (หากเป็นที่เท้า หรือขา) ซึ่งลาหยุดมาสองวันแล้ว และวันที่เขียนวันที่สามเป็นวันเสาร์ เท่าที่ดูอาการก็ดีขึ้นนิดเดียวไม่เยอะมากเท่าไรเลย

การดูแลตัวเองก็ได้ spray dichofinac มาฉีด กับยากิน ลดอาการปวด บวม อักเสบ

สิ่งที่ได้กลับมาคือ เวลาสำหรับการพักผ่อน และได้มีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น มีเวลาคิดพิจารณาอะไรอย่างละเอียดมากขึ้น ทำให้เราก็คิดได้ว่า ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนหรอก อย่าไปเอาอะไรแน่นอนกับมันมาก อย่าไปคิดว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้จะทำอันนี้อันนั้น

มี เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมชาติ แต่ใครจะรู้ว่ามันคือวันไหน

ผมยอมรับว่า ตอนที่ขับขี่จักรยานยนต์ช่วงหลังๆ ก็ประมาทไปหลายครั้งก็เกือบจะเกิดอุบัติเหตุ แต่มาถึงคราวนี้ ไม่เกือบ แต่เกิดเลย ทำให้ผมก็ต้องกลับมาตระหนักถึงแก่นแท้ของชีวิตว่าที่เราใช้ชีวิตไปอยู่ทำวันนี้นั้นเพื่ออะไร

เคยคิดบ้างมั้ยว่าเป้าหมายของเราคืออะไร แล้วแต่ละกิจกรรมที่เราได้ทำไป มันทำให้เรากำลังไปถึงเป้าหมายจริงหรือเปล่า

หรือว่าเราเพียงแค่ใช้ชีวิตไปวันๆเท่านั้น

ทุกท่านสามารถตอบคำถามนี้ให้ตัวเองได้ครับ