นี่คือคำพูดของผมที่เล่าให้คนสนิทฟัง และมันกำลังหล่อหลอมความคิดผมอยู่ในขณะนี้

หลังจากนี้ผมกำลังจะเปลี่ยนความคิดในเรื่องการทำงานของตัวเองใหม่ เล่าเท้าความไปก่อนว่าผมเป็นคนที่ทุ่มเทกับการทำงานมาตั้งแต่ตอนยังเป็นวัยรุ่น จะว่าจริงๆก็คือตั้งแต่ตอนเด็กก็ว่าได้ คือผมเป็นคนที่ทำงานและสู้ชีวิตมาตั้งแต่เด็ก ออกไปขายของตลาดนัดกับแม่ตั้งแต่ตอนอยู่ประถม เคยไปขายเรียงเบอร์ด้วยนะ ผมไม่เคยศรัทธากับการเรียน แต่ผมคิดว่าการทำงานต่างหากที่มันเป็นสิ่งที่ทำให้เราเรียกว่า “ชีวิต”

ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมเลยทำงานได้อย่างสนุกแต่เมื่อทำงานมานานๆมากเข้าจะว่าไปนี่ก็ 10 กว่าปีเกือบ 20 ปีแล้ว (ตั้งแต่สมัย ป ตรี) ก็เลยเริ่มรู้สึกว่านี่เราเกิดมาเพื่อทำงาน และเราก็แก่ แล้วก็ตายจากโลกใบนี้หรอ เรามีค่าแค่นี้ จริงดิ!

เป็นไปได้ไหมที่เราจะทำงาน และเราก็ยังสามารถใช้ชีวิตได้ในแบบที่เราต้องการ ผมคิดว่านั่นต่างหากที่น่าจะเป็นแนวทางที่ถูกต้อง

ทำงานให้มีความสุข สนุก ตื่นเต้น และได้เงินมาเพื่อให้เราไปใช้ชีวิตอย่างที่เราอยากใช้ ไม่ใช่ว่าเราต้องทนทำงานเพื่อที่จะหาเงินมาใช้ชีวิตในแบบที่เราไม่อยากใช้ (เพื่อให้คนอื่นดู ให้คนอื่นเห็น หรือยอมรับ) แล้วสุดท้ายเราก็ตายจากโลกใบนี้ไป

แล้วความสุขของเราอยู่ตรงไหน?

นับจากนี้ต่อไป ผมก็จะค่อยๆปรับความคิดตัวเองไปเรื่อยๆ และหาแนวทาง รวมถึงงานที่เหมาะสมที่จะทำให้ได้ใช้ชีวิตแบบนี้ แต่ผมขอบอกก่อนเลยว่ามีคนที่ได้ใช้ชีวิตแบบนี้แล้วจริงๆอยู่ในโลกเราจำนวนเยอะมาก ดังนั้นเราก็แค่เรียนรู้แนวทางของเขา ลองเอาแนวทางมาปรับใช้ และสักวันหนึ่งมันก็จะประสบความสำเร็จอย่างที่เราต้องการ ได้อย่างแน่นอน

โดยเฉพาะคนสายงาน IT เนี่ย แต้มต่อเยอะมาก แต่สายงานอื่นก็ทำได้นะ แค่ต้องปรับความคิดและหาเครื่องไม้เครื่องมือที่ถูกต้องเหมาะสมเท่านั้นเอง

เพราะคนเราไม่ได้เกิดมาเพื่อทำงานแล้วตายไปจากโลกใบนี้อย่างไร้คุณค่า